Gravelen door bloesemzeeën

De Haspengouwse bloesems zijn een internationaal fenomeen. Elk jaar in april en mei veranderen de fruitboomgaarden op de glooiende velden in bloesemzeeën. Als je dan ook nog eens over grind rijdt, is de ervaring compleet. We zochten de grindpaden en verbonden ze met elkaar via de mooiste asfaltbaantjes. Zonder bloesems gewoon heerlijk, mét bloesems paradijselijk.

Lees verder onder de foto

Witte tunnels

De eerste 30 km vanaf Café Coureur in Borgloon is een klein paradijs. Fantastisch rippen door het grind, bijna non-stop fenomenaal gravelen door de boomgaarden, racen door holle wegen en hoge velden, maar altijd met de appel-, peren- en kersenbomen naast je of helemaal rondom. Hier en daar zelfs echte witte tunnels.

Op pure adrenaline kom je uit dit eerste deel van de route gevlogen. Wielergoden hebben hier een rustpunt neergepoot, meteen een van de meest bijzondere uitzichtpunten van de route: de zwevende kapel van Helshoven met boomgaarden tot aan de horizon. Je moet het zien om het te geloven.

Hoe dan ook, het is heerlijk om hier op het bankje even tot rust te komen. Een paar kilometer verder kan je dat ook op een terrasje aan Fietscafé Heirbaan 66 doen.

De landelijke pareltjes volgen elkaar nu snel op. Oude hoeves met grazende paarden en daarachter de kerktoren, kronkelbaantjes, mooie grindklimmetjes. Je duikt aan hoge snelheid van op het asfalt een grindpad op, je scheert rakelings langs een boomgaard als een bobslee naar beneden, je klimt via diepe holle wegen tot boven op het plateau, en duikt wéér naar beneden het landschap in.

De grote leegte

Je merkt het al: dit is ontsnappen, genieten, rust vinden in de inspanning. Na nog een paar ‘beschermde landschapsuitzichten’ vertrekt een grindweg tussen de hagen, en dan plots: de grote leegte van Waals-Brabant.

Het is opvallend hoe je meteen ziet dat je Waals-Brabant binnenrijdt. Hier even geen boomgaarden te bespeuren, enkel groene golvende lappendekens tot aan alle horizonten. Hier is het enkel jij, je fiets en de leegte, deinend op en neer.

Griezelen

De definitieve exit uit Wallonië gaat over een paar fenomenen van kasseistroken die we uit de Ronde van Limburg hebben gepikt. De eerste is ‘Op De Kriezel’, een griezel van 1,5 km op het eerste zicht vlakke ‘kinderkopjes’. Maar als je erover naar beneden raast, zal je snel merken waarom je hier best de aandacht erbij houdt.

We blijven griezelen, want nu rijd je het dorpje Heks binnen. Dit dorp en de omgeving errond zijn echt weggelopen uit een sprookje, zo mooi en pittoresk: een kronkelende grindweg door een vallei, een tweede kasseistrook uit de Ronde van Limburg door appelboomgaarden en boerderijen.

Finale

De finale, die grofweg een van de MTB-lussen van Borgloon volgt, is nu definitief ingezet. De ene grindstrook na de andere, van het soort waarover je kan vliegen. Laat je niet vangen door de pijlen naar Borgloon, want we blijven nog hier nog even kronkelen.

Bijzonder is een 2 km-lange helling langs een boomgaard op een heuvelrug, om aan de andere kant van de boomgaard de razendsnelle afdaling te nemen. En na nog een paar knikjes vlieg je voldaan Café Coureur binnen, waar de koers koning is en de fietser keizer. En dat zal je ongetwijfeld zelf ervaren.

Met dank aan Café Coureur voor de logistieke ondersteuning tijdens het bouwen van deze route

Leuke adresjes:

• Café Coureur, Borgloon (start en aankomst)
• Fietscafé Heirbaan 66, Borgloon (km 35
• Café Bij Rita, Heers (km 75)

Wanneer gaat deze gravelroute, die je zonder bloesems al euforisch maakt, veranderen in een wit paradijs? Volg hier de ‘bloesemmeter’ van de stad Sint-Truiden.

Hier kan je ook een langere route downloaden. De uitbreiding van 30 km richting Landen bevat veel asfalt – stuk voor stuk mooie baantjes – maar ook een aantal prachtige grindpaden, paradijselijke landschapsstukjes en zelfs een ‘Bloesembar’ in het midden van de velden.