Vaak zijn het sportieve merken die vanuit hun ervaring met racefietsen en gravelbikes ook op de proppen komen met een elektrische variant. Bij Desiknio ging het andersom. Het Spaanse merk bouwt sinds 2015 stijlvolle e-bikes voor commuters en waagde zich vanuit die achtergrond aan de ontwikkeling van een gravelbike die er minstens even goed moest uitzien als hun urban modellen. Resultaat? De Gravel X20. Qua looks is dat alvast een pareltje van een gravelbike. Het carbon frame is gelakt in een stijlvol donkergroen dat fonkelt in het zonlicht, alle kabels en remleidingen zijn geïntegreerd, de branding is heel subtiel en ook het elektrische aandrijfsysteem valt amper op. De Gravel X20 van Desiknio is werkelijk een tijdloos ding!
Mooie actieradius
De ‘X20’ in de benaming van de fiets slaat op de Mahle X20-aandrijving. Dat is een systeem dat je ondersteunt tot zo’n 25 à 26 kilometer per uur en waarmee ik eerder al positieve ervaringen had. De achterwielmotor en geïntegreerde batterij van 250 Wh voegen amper 3 kilo toe aan het totaalgewicht van de fiets. Het energieniveau van de batterij is dus niet bijster hoog – gewone e-bikes hebben tegenwoordig accu’s van 625 of zelfs 750 Wattuur – maar de Gravel X20 is met zijn 12,6 kilo in maat M een lichtgewichtje. Daardoor hoeft de batterij niet enorm veel energie aan de motor te leveren om de fiets vooruit te stuwen en kan je het toch zo’n 100 kiliometer uitzingen in de lichtste ondersteuningsstand. Rij je vooral in ‘turbo’-modus, dan halveert het aantal kilometer dat je een duwtje in de rug krijgt. Tussenin heb je nog twee standen om uit te kiezen. Op zijn website belooft Desiknio een actieradius van zo’n 70 à 80 kilometer en dat is dus zeker een realistische inschatting. Wil je toch een groter bereik? Dan behoort een tweede batterij in de bidonhouder op de zitbuis tot de mogelijkheden.
Eenvoudig te bedienen
Wisselen tussen de verschillende ondersteuningsniveaus gebeurt via een drukknop aan de bovenbuis. De bediening is dus minimalistisch en heel onopvallend. Een led-lampje geeft aan de hand van kleuren aan in welke ondersteuningsstand je je bevindt en in hoeverre je batterij nog geladen is. Hoe kleiner de actieradius wordt, hoe ‘leger’ het lichtbalkje. Die bediening is poepsimpel, maar vrij summier. Er is immers maar één knop om door de standen te navigeren en je krijgt nergens een percentage te zien van je batterijniveau. Het is dus altijd wat gokken hoeveel energie er nog overschiet in je accu.
Batterij niet uitneembaar
Ook belangrijk om op voorhand te weten, mocht een fiets als deze je interesseren: je kan de batterij niet uit de onderbuis nemen om ze binnen op te laden of te bewaren. Je moet de Desiknio dus steeds kunnen opladen in je garage of fietsenstalling. Het opladen van een volledig lege batterij neemt ongeveer 3 uur in beslag. Het voordeel is dan weer dat je aan deze fiets amper ziet dat het een e-bike is. Uitneembare batterijen in het frame vallen toch altijd een stuk meer op. Het enige wat je misschien zou kunnen verraden dat je op een elektrische fiets zit, is het gezoem van de Mahle X20-motor wanneer die in een hogere stand het vuile werk voor jou opknapt. De motor heeft trouwens een trekkracht van 55 Nm. Dat is lager dan bij de doorsnee elektrische mountainbike, maar in principe heb je die hoge trekkrachten ook niet nodig op het grind.
Vergeet niet te schakelen
Iets waarvoor je bij elektrisch fietsen wel moet opletten, is dat je goed blijft schakelen. Je krijgt een duwtje in de rug en dus heb je altijd de neiging om wat groter te trappen dan je normaal zou doen. Maar de batterij gaat langer mee wanneer je een wat soepeler cadans aanhoudt. Goed terugschakelen bergop en op gravelstroken is dus de boodschap, al ging dat op deze testfiets niet altijd even vlot. De versnellingskabel naar de GRX810-achterderailleur was erg hard aangespannen, waardoor ik flink aan de hendel van de shifter moest duwen om naar een lagere versnelling – en dus een groter tandwiel – te schakelen. Maar voorts is de afmontage van de Gravel X20 netjes verzorgd. Het 40-tands GRX600-crankstel wordt gecombineerd met een 11-speed cassette die een 11-42 vertanding heeft. De GRX600-shifters zijn op hun beurt gekoppeld met GRX400-remklauwen die remschijven aangrijpen met een diameter van 160 mm.
Ook verlichting aan boord
In de merkeigen wielen van deze fiets passen 15 mm brede steekassen en ze hebben DSK Black aluminium velgen waarrond 45 mm brede Pirelli Cinturato Gravel H-banden liggen. Die waren perfect voor de droge, zonnige nazomer waarop we in België getrakteerd werden. De cockpit bestaat uit een 44 cm brede Ritchey Ergomax Comp-stuurbocht en een korte aluminium stuurpen. Het stuur knikt een stukje naar boven, waardoor je met je handen bovenop het stuur net een tikkeltje meer rechtop zit. Ook de Ergon-stuurtape biedt comfort en heel veel grip. Handig zijn de kabels en leidingen die buitenom de stuurbocht lopen vooraleer ze via de stuurpen in het frame worden geleid. Zo kan je toch nog relatief makkelijk van stuur wisselen als je dat wenst. Naast het frame en de voorvork is trouwens ook de zadelpen van carbon. Ze wordt goed op haar plaats gehouden door een interne zadelpenklem en het Ergon SR Pro-zadel voelt prettig aan. Tot slot zijn ook het geïntegreerde voor- en achterlicht een vermelding waard. Die schieten vanzelf aan wanneer je de ondersteuning aanzet. Samen met de bevestigingspunten voor spatborden is dat dus een interessant handigheidje voor wie deze gravelbike ook als winterfiets of commuter wil gebruiken.
(Lees verder onder de foto’s)
Speelsheid ten koste van stabiliteit
Dat Desiknio een meer ‘urban’ achtergrond heeft, merk je aan bepaalde details. Het feit dat de lichtbundel van het Supernova V521s-voorlicht niet breed genoeg is om ook in het donker te offroaden, bijvoorbeeld. Of dat er naast de bevestigingen voor spatborden geen nokjes zijn voor extra bidonhouders of fietstassen. De ontwerpers zijn op dat vlak – naar mijn gevoel – vanuit het esthetische aspect vertrokken, eerder dan het puur functionele. De fiets ziet er geweldig uit, maar boet daardoor wat in qua veelzijdigheid.
Ook het stuurgedrag is vooral toegespitst op stabiliteit, waardoor de Gravel X20 zekerheid in overvloed biedt en erg toegankelijk wordt voor fietsers met weinig gravelervaring. Je kan bij wijze van spreken 50 kilometer zonder handen fietsen en ondertussen ook nog eens de Grinta! lezen. Dat gevoel wordt versterkt door de 45 mm brede banden waarmee je in feite overal over- en doorheen kan knallen. Keerzijde van de medaille is dat je het met minder vinnigheid moet doen aan boord van de Gravel X20. De Desiknio is geen speelse dolleman waarmee je constant wil accelereren en ook op technischer terrein makkelijk door korte bochten of rond obstakels stuurt. Deze jongen wil vooral rechtdoor, over lange vlakke grindpaden. En eens je de fiets op zo’n terrein op snelheid hebt, hou je die makkelijk aan. Ook wanneer je harder fietst dan 25 kilometer per uur en de ondersteuning dus is weggevallen. Dankzij het lage gewicht is het niet eens zo’n straf om met deze gravelbike rond te rijden zonder dat extra duwtje in de rug.
Design als visitekaartje
Dat alles gezegd zijnde, moet ik enkel nog een boompje opzetten over de prijs. Voor 5.995 euro krijg je een carbon frame, een hoogwaardig en haast onzichtbaar ondersteuningssyteem én een pracht van een tweewieler voor in ruil. Een stijve carbon wielset zou evenwel wat extra vinnigheid kunnen toevoegen aan de fiets, terwijl lichtere Shimano-onderdelen het gewicht nog een tikkeltje naar beneden zouden halen. Al is het visitekaartje van deze gravelbike natuurlijk zijn design. En eens je daarvoor valt én je het budget hebt, dan is al de rest voor jou misschien wel bijzaak.
