Eerste indruk: Felt Breed Carbon mixt racegenen met veelzijdigheid

Felt blaakt van ambitie en dat is niet alleen duidelijk te zien aan het nieuwe logo. Met de Breed Carbon stelt het een frisse, snelle en behendige gravelbike voor. Wij konden hem aan de tand voelen op een niet bepaald vergevingsgezind testparcours in Oostenrijk, waar hij zich van zijn veelzijdigste kant liet zien.

Na twee jaar ontwikkeling komt het Amerikaanse merk met de Breed Carbon en die gravelfiets getuigt in zijn details van een jarenlange ontwikkeling. Gravel was hen nochtans niet vreemd, want met de comfortabele Broam en de allround Breed hadden ze al twee aluminium gravelbikes in het gamma. De nieuwkomer verschijnt in drie verschillende afmontages en evenveel kleuren. Elk kleur heeft een verfijnde voorvork in een contrasterende, aanvullende kleurencombinatie. Een zachtgele ‘Lime Light’, een paarse ‘Lava Smoke’ en de ‘Scrub’, een blauwe kleur die deze naam kreeg als verwijzing naar de doktersjas van een chirurg in zijn operatiekwartier.

En met die chirurgische precisie lijkt de Breed Carbon ook ontwikkeld, de kantoren in Californië waren twee jaar lang operatiekwartier. Hij komt standaard met 28 inch wielen en met 38 mm banden. Nog breder gaan kan ook, want de Breed voorziet ruimte tot 50 mm brede banden (met 4 mm speling aan weerszijden), zelfs 29”-mountainbikebanden tot 2 inch zijn mogelijk. Wie dat verkiest, kan zelfs opteren voor 650b-wielen met even brede banden.

Wie gravelen zegt, zegt opslagruimte. De Breed is wat dat betreft prima geschikt voor bikepacking – zonder te overdrijven in het aantal bevestigingspunten – en heeft plaats voor maximaal vijf bidonhouders (of compatibele frametassen) om zelfs de allergrootste dorst te lessen. Zowel manueel als elektronisch schakelen is mogelijk, en er is de keuze om een voorderailleur al dan niet te plaatsen. Wie wel een voorderailleur verkiest, kan die makkelijk monteren dankzij een apart kapje met geïntegreerde voorderailleursteun. Wie voldoende heeft aan een enkel voorblad krijgt een goed ogend afdekkapje in de plaats.

Dropper ready

In de zadelbuis zit een trillingsdempende kunststof huls die het comfort moet verhogen door de zadelpen extra ruimte te geven om door te buigen. Voor de liefhebbers die de kruising mountainbike/gravel nog meer willen opzoeken, biedt de Breed Carbon plaats voor een dropper post. Een dropper post van 27,2 mm kan nog met de vibratiedemper, een dropper van 30,9 millimeter past net zo goed, hetzij zonder vibratiedemper. Dat toont nog maar eens het oog voor detail van de designers aan, want die bredere diameter opent de deur naar veel meer keuze in het dropperaanbod.

Voor het gebruiksgemak laat de dwarsmoer (via een opening in het frame) van de zadelpenklem zich makkelijk vervangen, mocht dat ooit nodig zijn, iets wat bij andere merken een euvel kan vormen en waarmee Felt dus duidelijk ook vooruitdenkt. De benen van de voorvork zijn langer gemaakt om de koper de mogelijkheid te geven om te upgraden naar een verende voorvork. De framebescherming onderaan het frame en onder de ketting zijn nog meer bewijzen van de verfijnde afwerking van de Felt Breed Carbon.

Felt koos voor een schroefbracket, maar dan wel een speciale vorm van de T47-standaard. Aan de linkerkant zien we een interne versie van de T47, aan de aandrijfzijde een breder uitstekende, externe versie, waardoor de ketting niet geklemd kan raken tussen tandwiel en frame – slim gezien, als je het ons vraagt. Dat betekent gelukkig niet dat je twee T47-trapassen moet kopen, want Felt heeft uiteraard overlegd met de fabrikanten, zodat je de combinatie van interne en externe T47 in één pakket kan kopen. Waarom die T47, vraag je? Die verenigt eigenlijk de voordelen van een traditioneel schroefbracket (gemakkelijk te vervangen en weinig kans op gekraak) met die van een pressfit-trapas voor 30 mm brede assen (stijfheid).

Deze grote ruimte tussen band en vork is er om de optie te bieden voor een verende voorvork.

Details

De Felt Breed Carbon is beschikbaar in zes framematen (47, 51, 54, 56, 58 en 61), en heeft een achtervork die in het oog springt door zijn dunne beentjes. Net zo gemaakt dat ook die het comfort verhogen. De achtervork kan beter doorbuigen en trillingen opvangen, en tussen de beide achterbuizen is geen brug die het doorbuigen belemmert. Het kader weegt zo’n 1100 gram en mits de juiste toevoegingen kan de Breed Carbon worden opgebouwd tot een lichte fiets.

Er wordt wel nog geen gebruik gemaakt van het Textreme-carbon, de kostbare carbonsoort die Felt bij de duurdere racefietsen gebruikt, al is die optie in de toekomst wel mogelijk. Felt koos hier eerder voor een duurzame carbonmix die kan weerstaan aan de slagen stoten die een gravelfiets moet ondergaan. Het merk staat bekend om zijn glad afgewerkte frames die ook aan de binnenkant geen imperfecties tonen. Door de constructiemethode die de buizen ook van binnen naar buiten onder druk zet, krijg je namelijk geen loshangende carbon matten als je bijvoorbeeld via het bracket naar binnen kijkt.

De prijzen voor hun nieuwe gravelparel weet Felt ondanks alle afwerkingen aardig binnen de perken te houden. De basisversie van de Breed Carbon is die met Shimano GRX 600 2×11, en met een prijskaartje van 2999. Een groter broertje komt met GRX 810 1×11 voor 4699 euro, en de topversie komt met carbon wielen en Sram Force eTap AXS voor 6599 euro. Volgens Felt zou de fiets in het (late) najaar al in beperkte oplage te koop moeten zijn.

Eerste indruk

Bij de eerste ontmoeting straalt de Breed Carbon agressiviteit uit. Hij boezemt nog net geen angst in, maar er gaat wel heel wat kracht van uit. De buiging in de bovenbuis en de curve van de zadelbuis rond het achterwiel zorgen voor dat agressieve uiterlijk, terwijl de fijn afgewerkte zadelpenklem zich makkelijk laat aanpassen.

In de markt gezet als racegerichte gravelbike, zou de Breed Carbon de indruk kunnen wekken dat hij slechts op beperkt terrein uit de voeten kan. Na het vertrekken verviel die eerste indruk snel, want bij de eerste korte afdaling merkten we meteen dat de fiets zich voorbeeldig in het gareel liet houden.

Ondanks de banden van amper 38 mm breed – iets breder had wel gemogen op ons uitdagend testparcours – bood de Breed Carbon toch voldoende comfort in het zadel. Zetten we ons in ‘aanvalspositie’ (met de handen in de beugels en recht op de trappers), dan konden we de fiets uitstekend controleren. Dat duidt op een goed uitgedachte geometrie. Ondanks de raceambitie zijn de stack-en-reach-cijfers van de Breed Carbon niet te extreem. Heel toegankelijk dus, en een comfortabele positie was dan ook snel gevonden.

Het racekarakter waarmee de fiets geïntroduceerd wordt, is te merken aan de gretigheid bij het accelereren. De Breed Carbon loopt vlot op de weg en heeft een vinnige voorwaartse beweging. Zodanig zelfs, dat je bij een stukje asfalt of goed lopend pad haast zou vergeten met een gravelfiets (en geen racefiets) onderweg te zijn.

In het middenstuk van de testrit werden we over wel erg steile paden bezaaid met stenen en boomwortels geleid, waar de Vittoria Terreno Dry op zijn limieten botste maar de fiets zelf gretig verder bleef klimmen. Ons gewicht was goed te verdelen over de fiets, waardoor we makkelijker de tractie en het momentum konden opzoeken en behouden. Opnieuw een teken van die toegankelijke en goed uitgewerkte geometrie. Al moeten we toegeven dat we blijer waren geweest met een stevige noppenband van 45 millimeter breed om nog vlotter naar boven te kunnen klauteren en op volle snelheid de bochten aan te snijden.

Evenmin viel er te klagen over de afmontage. De Sram Force AXS schakelt heel intuïtief en de mountainbikecassette biedt in combinatie met het enkel voorblad een ruim voldoende snelheidsbereik. De Zipp 303S-wielen zijn merkbaar licht (1530 gram) en door hun interne velgbreedte van 23 millimeter vallen de banden automatisch wat breder uit. Dat terwijl ze heel stabiel op de velg blijven liggen, zelfs op lage druk. Ook de carbon zadelpen, het carbon stuur en de aluminium stuurpen waren van Zipp. Het XPLR-stuur bood met zijn flare, waarbij de beugels 6 centimeter breder uitzwaaien dan de positie aan de remhendels, heel wat extra controle, zeker in de hele technische afdalingen. Het Prologo Dimension-zadel was een voortreffelijk sluitstuk van een mooi pakket aan onderdelen.

Conclusie

Met de Breed Carbon krijg je een fiets die niet terugdeinst van een flinke steen of oneffenheid, maar op betere wegen ook voor veel snelheid kan zorgen. Daardoor komt hij niet alleen uit de verf op een zwaar testparcours, zoals het onze in Oostenrijk, maar ook op Vlaamse wegen en paden.

Felt heeft met de Breed Carbon oog voor de noden van gravelracers en langeafstandsrijders. Zijn buisvormen, gebogen bovenaan en rond het achterwiel, bezorgen hem een unieke look die hem van afstand doet herkennen, terwijl de mooi afgewerkte details telkens een meerwaarde bieden. Aan het einde van dat alles komt hij zowel uit de verf op vlakke, rustige wegen, als op ruige bospaden. Net zoals dat hoort voor een gravelfiets dus.

Is het een fiets of is het een vliegtuig? Snel is hij alvast wel.
TAGS:
Datum:
Auteur:
Fotograaf:

Lees ook

Gooische 200 gravelride: Just a perfect day…

Zelfs ik als absolute niet-televisiekijker weet dat een reeks is die ‘Gooische Vrouwen’ heet, een dramareeks (meer dan vermoedelijk in alle betekenissen van het woord ‘drama’, al kan ik mij daar als niet-televisiekijker eigenlijk niet over uitspreken) dat over vier vrouwen uit Het Gooi gaat. Het Gooi is de verzamelnaam voor de rijke buurten rond Hilversum waar de vrouwen in kwestie niet veel anders te doen hebben dan bij mekaar op de koffie gaan en roddelen over de rest van de buurt. Na de Gooische 200 gravelride heb ik een suggestie voor de makers van de reeks: zet de vier dames in kwestie op een fiets en je krijgt gegarandeerd televisie die mij wel zal boeien.

Crosshill CF: de eerste carbon gravelbike van Lapierre

De aluminium Crosshill van Lapierre gaat al een hele poos mee, maar op een carbon gravelbike was het bij de Fransozen wachten tot vandaag. De Crosshill CF is gericht op snelheid, maar verliest dankzij z’n unieke framedesign – onmiskenbaar Lapierre – ook het comfort niet uit het oog.

GRAVAA: dit was het geheime wapen van Marianne Vos

Het WK Gravel 2024 kende vooral bij de elite dames een droomfinale. Na een bloedstollende sprint op de Bondgenotenlaan in Leuven moest Lotte Kopecky het hoofd buigen voor de ‘GOAT’ Marianne Vos. Achteraf was er wel wat te doen over het geheim wapen waarmee Vos koerste: het GRAVAA-systeem waardoor ze onderweg kon spelen met de luchtdruk in haar banden. Hoe werkt die technologie? We legden ons oor te luister bij de mensen van GRAVAA zelf, die een drukbezochte stand hadden op de Gravel Expo in Leuven.