Het parcours
De UCI Wereldkampioenschappen Gravel starten op zaterdag 8 oktober met de vrouwen-elite, vervolgens alle leeftijdsgroepen bij de vrouwen en tenslotte de 50-plussers bij de mannen. Ze racen allemaal over hetzelfde parcours van 140 km, bestaande uit bijna 70% grindwegen en met zo’n 700 meter hoogteverschil.
Op zondag zijn de elite-mannen en mannen onder de 49 jaar aan de beurt. Ze volgen ook hetzelfde parcours maar wel met twee extra lussen van 27 km voor de elite (goed voor een totaal van 194 km, 73% grind en 800 hoogtemeters) en één extra lus voor de leeftijdsgroepen onder de 49 jaar (goed voor een totaal van 165 km en 750 hoogtemeters).
De start bevindt zich in Vicenza, erkend als UNESCO-werelderfgoed, en doet daarna ook de historische stad Padua aan, om uiteindelijk te eindigen in de middeleeuwse ommuurde stad Cittadella, ongeveer 25 km ten noorden van Vicenza.
Wie zal zijn naam in de geschiedenisboeken laten schrijven door zich als eerste wereldkampioen gravel te kronen? Aan kanshebbers geen gebrek.
Topfavoriet Pauline Ferrand-Prévot
In de categorie bij de elite-vrouwen is de Franse Pauline Ferrand-Prévot misschien wel de favoriete. De 30-jarige werd in 2014 wereldkampioen op de weg in Ponferrada. Een jaar later werd ze wereldkampioen veldrijden. Bovendien werd ze dan ook nog eens wereldkampioen mountainbiken. Wat betekende dat zij de eerste was die op hetzelfde moment in de drie disciplines wereldkampioen was. Ze zal het opnemen tegen onder meer Longo-Borghini, Tiffany Cromwell en Eva Lechner.
Wat kan MVDP bij zijn eerste gravelwedstrijd?
Bij de elite-mannen zal zondag in Veneto een mix van talent uit vele wielerdisciplines aan de start verschijnen. De Nederlander Mathieu van der Poel is bij velen favoriet voor goud, ondanks dat dit zijn allereerste officiële gravelrace ooit is. Niettegenstaande zijn gebrek aan grindervaring, is de offroad-knowhow van de 27-jarige zonder enige twijfel top. Van der Poel zal erop gebrand zijn om alle heisa van de laatste weken achter zich te laten. Is er een betere manier dan als eerste wereldkampioen gravel te worden?
Canyon heeft twee gravelbikes in zijn gamma: de Grail en de Grizl, en uiteraard wou de fabrikant graag dat MVDP voor een van die twee koos. Die laatste is meer geschikt voor ruwer terrein dan de Grail. De 40 mm banden van de Grail komen helemaal tot hun recht als je op de weg en op gravelstroken wil rijden, terwijl je met de 45 mm banden zelfs op technische trails uit de voeten kan. Wat meteen opviel in de geposte foto’s: Mathieus Grizl had een buiten- en binnenblad gemonteerd, terwijl je vaak op gravelfietsen een enkel voorblad vindt. Zijn fiets was verder opgebouwd met een 12-speed Dura-Ace Di2, in plaats van de gravelspecifieke GRX-groep.
Shimano zorgt ook voor de wielen, de Dura-Ace C36 carbon wielen, die 36 mm hoge velgen met een interne breedte van 21 mm hebben, waardoor ze een goede balans vinden tussen een laag gewicht, aerodynamica en de mogelijkheid om wat bredere banden te gebruiken, hoewel veel gravelwielen tegenwoordig 25 mm breed zijn.
Op Strava liet Van der Poel alvast weten tevreden te zijn over zijn nieuw speeltje. De Nederlander leek dan ook het WK op de Grizl-fiets aan te vatten, maar zal uiteindelijk toch starten met zijn vertrouwde Ultimate CFR.
Geduchte concurrentie
Drievoudig wereldkampioen op de weg Peter Sagan is ook in Italië en net als bij van der Poel is zijn offroad-bagage zonder twijfel groot genoeg om te kunnen presteren op dit WK. Ook hij kiest opvallend voor een wegfiets van Specialized, de Roubaix-fiets, terwijl een aantal andere Specialized-gesponsorde renners voor de Crux-gravelbike opteren. Dat kondigde de Slowaak zelf aan op Twitter. Andere belangrijke namen op de startlijst zijn onder meer voormalig wereldkampioen mountainbikemarathon Alban Lakata en wegspecialisten als Greg Van Avermaet, Alexey Lutsenko, de wereldkampioen bij de beloften Yevgeniy Fedorov, Magnus Cort Nielsen, Zdeněk Štybar, Davide Ballerini, Daniel Oss, Lilian Calmejane en de Italiaan Alessandro De Marchi.
Maar er zijn nog verschillende kanshebbers die hun kwaliteiten op de gravelwegen al hebben bewezen: de Spanjaard Carlos Verona, die onlangs naar de overwinning snelde tijdens het Gravel World Series-evenement in zijn thuisland. Alsook de Australiër Nathan Haas, die zich nog maar recentelijk omschoolde tot gravelbiker. Met succes, zie zijn overwinning in “The Rift”-gravelrace in IJsland. Tenslotte mag je zeker ook Mattia De Marchi niet vergeten. Een renner die zich enkel focust op gravelwedstrijden. Ook hij heeft al enkele belangrijke gravelwedstrijden gewonnen en is zeker niet kansloos op het WK in zijn geboortestreek.
Maxim Pirard: “Als alles meezit, is een podium mogelijk”
Onze landgenoot Maxim Pirard staat met ambities, maar vooral met veel enthousiasme aan de start van dit eerste wereldkampioenschap. “Hier kijk ik enorm hard naar uit. Ik kende een ongelukkig begin van het jaar door onder meer mijn COVID- en mycoplasmabesmetting. Ik heb dan snel beslist om het WK granfondo te laten schieten en zo kwam dit WK snel als hoofddoel naar voren.”, aldus de tweevoudig wereldkampioen granfondo. “Mijn persoonlijke ambities vertalen zich in een top 5 plaats, om zo goed de winter in te gaan. Als alles meezit geraak ik misschien zelfs op het podium. Al is dat moeilijk te voorspellen. Het is het eerste WK in deze discipline en er zijn veel renners die ik niet ken. Ik heb er gewoon super veel zin in, we zien wel waar het schip strandt.”
Over het parcours is de 25-jarige hardrijder alleszins tevreden. “Het is een mooi parcours, met een stevig begin: een klim van een kilometer aan elf procent. Daarna volgt een afdaling die niet supertechnisch is, maar iedereen gaat daar wel vooraan willen zitten. Ik verwacht iets van de singletracks in de eerste 30 kilometers. Daarna zijn het mooie, lange gravelwegen richting Padua, om vanuit Padua in Cittadella te finishen. In de lokale ronden zit er nog een singletrack op ongeveer tien km van de meet, de kans dat die bepalend gaat zijn, is reëel.”
Over de toekomst van de discipline is hij formeel, die ziet er mooi uit. “Het is het eerste jaar dat de UCI de graveldiscipline onder zijn vleugels neemt en dat kent voor- en tegenstanders. De echte gravelrijders, zoals de Amerikanen en Kenianen, beschouwen hun discipline eerder als alternatief. Waar een stevige pint na de meet een deel is van de sport. De komst van de UCI gaat uiteraard gepaard met bijkomende regels. Anderzijds komt er dankzij hun komst een enorme spotlight op het hele gebeuren. Wat ervoor zorgt dat de populariteit van de sport groeit.”
