De Grifn vervangt de Kanzo Speed en slaat de brug tussen een endurance racefiets en snelle gravelbike. Hij is dan ook zowel met race- als met gravelgroepsets verkrijgbaar. Aangezien we voor deze verkiezing enkel racefietsen laten deelnemen, waren we wat sceptisch, maar Ridley had wel degelijk de ‘wegversie’ van de Grifn ingestuurd. De fiets was namelijk uitgerust met een nieuwe Shimano 105 Di2-racegroep.
De kabels en leidingen lopen volledig binnendoor, want net zoals de Kanzo Fast gebruikt deze fiets de carbon cockpit in combinatie met de F-Steerer-vorkbuis. De carbon Forza Levanto G-wielen van 1610 gram hebben 40 mm hoge velgen met een interne breedte van 23 mm. Daardoor kan je zowel brede racebanden als gravelbanden monteren. Ook hier ging Ridley duidelijk voor de ‘allroad’-optie. De 32 mm brede Vittoria Corsa N.Ext-banden pasten wonderwel onder deze fiets. Ze creëerden veel comfort door hun soepele, trillingsabsorberende eigenschappen, boden veel grip en voelden nog snel aan ook.
Ridley meldt zelf dat je banden tot 40 mm kan monteren in combinatie met een 1X. Gebruik je wel een voorderailleur, dan is dat in principe beperkt tot 38 mm. Wij hadden echter enkel nog een setje Schwalbe G-One R in 40 mm liggen, dus probeerden we het toch. Dat bleek geen probleem, maar veel overschot was er niet meer. Wil je nog breder, dan moet je wel kijken naar de Kanzo Adventure.
Perfect compromis
De ontwerpers kozen niet de complete aero-weg van de Kanzo Fast maar hanteerden wel lichte aero buisvormen voor deze Grifn. De geometrie zit in het midden tussen race en pure gravel. De balhoofdhoek van 72° zit tussen de Fenix SLiC-racefiets (73,5°) en de snelle Kanzo Fast-gravelfiets (71,5°). De trapas ligt 73 mm onder de wielassen, wat lager is dan bij een racefiets, maar niet zo laag als bij de Kanzo Adventure gravelfiets. Bovendien is de liggende achtervork van de Grifn met zijn 420 mm korter dan die van de Kanzo Speed.
Met bevestigingspunten voor spatborden, een derde bidonhouder onder de schuine buis en voor een bovenbuistasje – dat is trouwens mooi verborgen achter een zwart plaatje – en met twee montagemogelijkheden voor de bidonhouders (hoog of laag, met die laatste optie als de meest geschikte voor de combinatie met een frametas), zijn er voldoende voorzieningen zonder daarin te overdrijven. Ook een mooi weggewerkte naafdynamo is mogelijk.
Geen lamzak
Dit is een gravelracer en hij start dan ook heel vinnig. Zo vinnig dat we bij de eerste aanzet zelfs verrast waren van de speelsheid waarmee hij vooruit schoot. Hij stuurt ook relatief direct. Daarbij moest hij zeker niet onderdoen voor de andere endurancefietsen die deelnamen aan ‘Racefiets van het Jaar’. Met de gravelbanden viel op dat hij die vinnigheid bewaart maar dat hij niet onstabiel wordt. Het is dus geen pure ‘rechtdoorfiets’ waar je kilo’s aan fietstassen ophangt, maar eerder de fiets waarmee je door het bos en over de grindpaden flitst. Zeker in onze contreien voldoet hij perfect als gravelbike. Het comfort is bovengemiddeld zonder te zacht aan te voelen. Daar zitten de ronde zadelpen en laag aangezette achtervork voor iets tussen.
De Shimano 105 Di2-groep kon ook op deze fiets overtuigen. Hij ligt goed in de hand, is gemakkelijk afstelbaar via het knopje op de achterderailleur, ziet er goed uit en schakelt en remt uitstekend. De voorderailleur zit vast met een beugeltje, waardoor je ziet dat deze fiets ook dienstdoet als gravelbike, waarbij hij dan vaak wordt uitgerust met een 1X – een vaste voorderailleursteun zou dan een doorn in het oog zijn.
Het Selle Italia SLR Boost-zadel is een topper. Samen met de ronde zadelpen konden we zo genieten van optimaal comfort op slechte wegen. De interne zadelpenklem moet je volgens de geprinte instructies aanspannen tot 10 Nm en dat is toch stevig, maar we moeten toegeven dat we geen gekraak of andere vervelende bewegingen merkten. We vonden trouwens wonderbaarlijk vlot onze positie op het zadel en de cockpit. Heb je toch wat aanpassing nodig, weet dan dat er (maar) vier cockpitmaten (van 90/380 tot 120/420 mm) mogelijk zijn.
Conclusie
De witte basiskleur met paarse accenten is een aparte keuze die we zeker konden smaken, maar in de configurator kan je het zo gek maken als je zelf wil. Onze testfiets kwam met de 105 Di2-groep en Levanto G-wielen op 5399 euro. Van dat bedrag was maar 100 euro voorbehouden voor de custom kleuren. Dat maakt die keuze wel heel aantrekkelijk, moeten we toegeven. Van de complete onderdelenlijst zien we geen enkel stuk dat rijp is voor een upgrade – daarvoor alle lof voor deze Ridley Grifn. Met een framegewicht van 990 gram en een totaalgewicht van amper 8,22 kilo is dit een lichtgewicht in zijn klasse. Net als bijvoorbeeld de BMC Kaius is dit een snelle gravelbike die perfect kan dienen als comfortracer met toch voldoende vinnigheid. Wie maar plaats (of budgetruimte) heeft voor één fiets, doet hiermee volgens ons geen verkeerde zet.
Meer info op www.ridley-bikes.com
