Net zoals een ‘Kodak’ synoniem is geworden voor een fototoestel, of een ‘Pamper’ voor een luier, zo kan je een vouwfiets ook gerust benoemen als een ‘Brompton’. Het Britse merk is simpelweg de referentie wanneer het over plooifietsen gaat en ze zijn sinds de jaren zeventig geliefd bij pendelaars omwille van hun duurzaamheid, hun intussen iconisch geworden looks met gebogen bovenbuis en hun heel compacte vorm wanneer ze eenmaal zijn dichtgevouwen. Wist je trouwens dat Bromptons niet enkel gewild zijn bij forenzen, maar ook bij verzamelaars in het Verre Oosten? Speciale uitvoeringen vliegen in Azië echt als zoete broodjes over de toonbank en worden er bijgehouden als waren het kunst- of designobjecten.
De Britten proberen nu en dan ook andere paden te bewandelen, weliswaar zonder hun DNA te verloochenen. Zo zijn er bijvoorbeeld de superlichte titanium T-Line, de ‘racey’ Brompton C-Line CHPT3 en nu dus de G-Line: een vouwfiets die niet vies is van een beetje gravel of offroad avontuur. Wat hem die eigenschappen biedt? Eerst en vooral de montage van 2,1 inch brede Schwalbe G-One Allround-banden op de 20 inch wielen. Daarnaast is de G-Line ook uitgerust met een Shimano Alfine 8-versnellingsnaaf. Je hebt dus meer versnellingen achter de hand dan op een standaard Brompton. Nog een heel merkbaar verschil met de gewone Brompton is het bredere stuur. Dat biedt een stuk meer controle – geen overbodige luxe offroad – en zorgt ervoor dat de G-Line meer het rijgevoel van een gewone fiets benadert. Tot slot zijn er ook de brede pedalen voor wat extra grip en de Tektro hydraulische schijfremmen met remschijven die een diameter van 140 mm hebben.
(Lees verder onder de foto’s)
Een eerste vraag die je je als tester – en allicht ook als eigenaar – van dit soort fiets stelt is: wat trek je in godsnaam aan wanneer je gaat fietsen? In volledig fietstenue op een Brompton door de wijk knallen is best een bizar zicht. Maar anderzijds is ook casual kledij niet meteen iets wat je draagt wanneer je een fiets offroad even de sporen wil geven. Ik draai en keer nog langer voor de spiegel dan mijn wederhelft op een gemiddelde zaterdagavond en probeer tijdens de testperiode dan maar beide garderobes uit. Voor de foto’s besluit ik evenwel dat het er nog het minst ridicuul uitziet wanneer ik in mijn gewone plunje poseer met deze hybride.
Het vestimentaire dilemma is één ding, maar toch is vooral het rijgevoel van zo’n G-Line van belang. In alle eerlijkheid: ik had geen idee wat te verwachten. Ik reed eerder al met een C-line Brompton-plooifiets en vond die weliswaar extreem handig, maar ook erg nerveus en weinig stabiel. Zeker wanneer je even op de trappers loopt, dan voel je dat je door dat smalle stuurtje, de korte wielbasis en de gekke geometrie van de voortrein geen overschot aan controle hebt. Dat is allemaal merkbaar anders met deze G-Line. Het is een stuk aangenamer om na een rood licht of een bocht de fiets even heen en weer te zwiepen en er ‘en danseuse’ de schwung in te brengen. De grotere vorksprong brengt dan weer meer rust in het sturen. Op dat vlak rijdt de ‘gravelvariant’ dus een stuk aangenamer dan andere Bromptons. Je zit ook iets minder rechtop, wat toch net dat tikkeltje sportiever is. Al is je positie natuurlijk nog steeds niet te vergelijken met die op een ‘echte’ gravel- of mountainbike. De naaf met acht versnellingen heeft zo zijn beperkingen. De sprongen tussen de verschillende standen zijn best groot en het is wennen wanneer je al maanden enkel nog met 12-speed systemen hebt gewerkt. In vergelijking met de meeste andere plooifietsen zijn 8 versnellingen best mooi, maar weeg je het af tegenover een standaardfiets, dan stoot je toch vrij snel op de beperkingen ervan.
(Lees verder onder de foto’s)
Typisch voor Brompton-vouwfietsen is hun duurzaamheid. Het frame van deze G-Line is gemaakt van staal, lees dus: amper of niet kapot te krijgen. Al heeft dat natuurlijk wel een impact op het gewicht. Het weeghaakje op de redactie geeft 15,1 kilo aan wanneer ik de plooifiets ermee optil. Niet bepaald licht voor een fiets die in principe gemaakt is om regelmatig rond te sjouwen. Dat gewicht heeft uiteraard ook een effect op het rijgevoel. In combinatie met de kleine 20 inch wielen zal het je niet verbazen dat zo’n G-Line niet meteen uitnodigt om er een sportieve rijstijl op na te houden. Het is werken geblazen om de schwung in de fiets te houden, zeker op klimmetjes. Ook in de bochten zorgen de kleine wielen voor een heel ander stuurgedrag dan je van een ‘grote fiets’ gewoon bent. Maar wanneer je het rijgedrag uiteindelijk vergelijkt met dat van andere plooifietsen, dan merk je wel op dat de G-Line een meer aangename wegligging heeft en meer vertrouwen biedt.
(Lees verder onder de foto’s)
De Brompton G-Line is en blijft dus wat mij betreft een nichefiets. In theorie kan je er overal mee uit de voeten, maar in de praktijk vind ik hem nog steeds eerder iets voor pendelaars dan voor gravelaars. Wil je op weg van het werk naar het station eens een ommetje maken via het stadspark of het bos? Of voel je je niet echt in je sas op een gewone Brompton omdat die erg specifieke rijeigenschappen heeft? Dan is deze uitvoering zeker een interessant alternatief. Hij is een stuk veelzijdiger en staat op meerdere terreinen zijn mannetje. Tegelijk weegt hij ook wel meer dan een gewone Brompton en je kan hem bezwaarlijk een gravelbike noemen. Ik hield het tijdens mijn testperiode dan ook vooral bij korte ritjes, want ik kon het niet opbrengen om er voor pakweg honderd kilometer mee op uit te trekken. Daarvoor spelen het gewicht, de kleine wielmaat en de zithouding deze G-Line teveel parten. Wat hij dan wel weer prima doet, is kopjes jouw richting uit laten draaien op de trails en de groads. Het laatste wat wandelaars, fietsers of landbouwers daar verwachten, is iemand die hen gekleed als een wielertoerist op een plooifiets voorbij scheurt.
Je koopt een Brompton G-Line vanaf 2.849 euro. Het model dat je op de foto’s ziet (met spatborden en een bagagerekje) kost 2.969 euro. Er is ook een elektrische variant van de G-Line, weliswaar met slechts 4 versnellingen. Die kost 3.999 euro en wanneer je interesse hebt in dit model, dan zou ik persoonlijk voor die elektrische variant gaan. Een duwtje in de rug zal enorm helpen om de plooifiets aan de praat te houden op lastige stroken en zo het rijplezier te vergroten.
Meer info vind je op de website van Brompton.
